سندرم دکرون

سندروم دکرون یا دکورون (de Quervain’s Tenosynovitis) درد بخشی از مچ دست در سمت انگشت شست بوده و در واقع با حرکت مچ یا انگشت شست ارتباط دارد.

اکثر اوقات تنها درمان های توانبخشی یا فیزیوتراپی برای درمان سندروم دکرون کافی هستند و با استفاده از اسپلینت و اصلاح می توان به بهبودی کامل دست پیدا کرد.

به طور معمول ممکن است شما در زمان بلند کردن کودک، باز کردن شست برای برداشتن چیزی یا بالا و پایین کردن مکرر انگشت شست متوجه این درد خواهید شد.

در مواقعی که نیز مچ دست را به جلو و به سمت انگشت کوچک دست خم کنید این درد را احساس خواهید کرد.

علائم سندرم دکرون

علائم این سندرم شامل موارد زیر است:

– درد در قسمت پایینی انگشت شست

– تورم در نزدیکی انگشت شست شما

– مشکل در حرکت انگشت شست و مچ دست هنگام انجام کاری که شامل گرفتن یا فشار دادن آن می شود

– هنگام حرکت انگشت شست ، احساس “چسبندگی” یا “توقف کوتاه و رفتن رو به جلو” در انگشت شست شما وجود دارد

اگر این وضعیت بدون درمان بیش از حد طول بکشد، درد ممکن است بیشتر در انگشت شست، پشت ساعد یا هر دو گسترش یابد. اموری نظیر فشار دادن، چنگ زدن و سایر حرکات شست و مچ درد را تشدید می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر هنوز مشکل در عملکرد یا درد دارید و با امور زیر بهبودی حاصل نشده است، با پزشک خود مشورت کنید:

– عدم استفاده از انگشت شست آسیب دیده

– استفاده از سرما در ناحیه آسیب دیده

– استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن

علل ایجاد سندرم دکورون

استفاده بیش از حد مزمن از مچ دست معمولاً با این سندرم همراه است.

تاندون ها ساختارهایی شبیه طناب هستند که ماهیچه را به استخوان متصل می کنند. وقتی چیزی را در دست می گیرید، محکم می کنید، فشار می دهید یا می پیچانید، معمولاً دو تاندون در مچ دست و شست پایینی شما به آرامی از طریق تونل کوچکی که آنها را به قاعده شست متصل می کند، می گذرد. تکرار یک حرکت خاص روز به روز ممکن است غلاف اطراف دو تاندون را تحریک کند و باعث ضخیم شدن و تورم شود و در نتیجه حرکت آنها را محدود خواهد شد.

سایر علل سندرم دکرون عبارتند از:

آسیب مستقیم به مچ یا تاندون شما؛ بافت اسکار می تواند حرکت تاندون ها را محدود کند. آرتریت التهابی، مانند آرتریت روماتوئید.

عوامل خطرزای سندرم دکرون

عوامل خطر برای سندرم دکرون شامل موارد زیر است:

سن: اگر شما بین 30 تا 50 سال سن دارید، در مقایسه با سایر گروه های سنی، از جمله کودکان، بیشتر در معرض ابتلا به این سندرم هستید.

جنسیت: این بیماری بیشتر در زنان شایع است.

– بارداری: این وضعیت ممکن است با بارداری تشدید شود.

مراقبت کودک: بلند کردن کودک به طور مکرر شامل استفاده از انگشتان شست به عنوان اهرم فشار بوده و همچنین ممکن است با این بیماری مرتبط باشد.

– مشاغل یا سرگرمی هایی که شامل حرکت مکرر دست و مچ است.

توانبخشی سندرم دکرون

متخصصین توانبخشی برای بهبود و درمان این سندروم موارد زیر را ارائه می دهند:

– اسپلینت

متخصص توانبخشی می تواند برای دست شما یک اسپلینت تهیه کند. این مس تواند حرکت تاندون های انگشت شست شما را بسیار محدود کند. برخی از متخصصین توصیه می کنند که به مدت شش هفته از اسپلینت استفاده نمایید.

– تمرینات

تمرینات توانبخشی می توانند تا حد زیادی به کاهش درد و همچنین تقویت تاندون های انگشت شست کمک کنند. تقویت عمومی شانه ها و آرنج ها نیز می تواند فشار وارده به مچ دست را کاهش داده و به بهبودی طولانی مدت کمک کند.

– ماساژ و سایر تکنیک های بافت نرم

متخصص توانبخشی همچنین می تواند طی مجموعه ای از جلسات درمانی با استفاده از ماساژ به شل کردن عضلات و کاهش تنش در عضله یا تاندون تکنیک های بافت نرم کمک کند.

به طور کلی افراد مبتلا به سندروم دکرون اکثر اوقات و به خصوص با استفاده از اسپلینت و اصلاح فعالیت می توانند به بهبودی کامل برسند.
احتمال دارد برای بهبودی کامل علاوه بر درمان های ذکر شده فرد نیازمند تزریق کورتیزون توسط پزشک یا متخصص باشد.