بیماری ام اس ، علائم و توانبخشی آن

بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خودایمنی مزمن است که بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر می گذارد.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به غلاف میلین که رشته های عصبی در CNS را احاطه کرده و از آن محافظت می کند، حمله می کند و باعث التهاب و آسیب می شود، این می تواند منجر به طیف گسترده ای از علائم، از جمله ضعف عضلانی، خستگی، مشکل در هماهنگی و تعادل، مشکلات بینایی و اختلال شناختی شود.

دوره ام اس می تواند غیرقابل پیش بینی باشد، با دوره های عود و بهبودی، یا می تواند به طور پیوسته در طول زمان پیشرفت کند. در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما راهکارهایی در دسترس هستند که می توانند به مدیریت علائم و کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک کنند.

علائم بیماری ام اس

علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و بستگی به این دارد که کدام قسمت از سیستم عصبی مرکزی تحت تاثیر قرار گرفته است. برخی از شایع ترین علائم ام اس عبارتند از:

• خستگی
• ضعف یا اسپاسم عضلانی
• بی حسی یا گزگز در صورت، بدن یا اندام ها
• مشکل در هماهنگی و تعادل
• تاری یا دوبینی
• مشکلات حافظه و تمرکز
• مشکل در صحبت کردن یا صحبت کردن
• مشکلات روده و مثانه
• اختلال عملکرد جنسی
• درد یا ناراحتی در قسمت های مختلف بدن

دلایل و عوامل خطر

علت دقیق مولتیپل اسکلروزیس (MS) هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. ام اس یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی به اشتباه به غلاف میلین که رشته های عصبی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) را احاطه کرده و از آن محافظت می کند، حمله می کند. این می تواند منجر به التهاب و آسیب به خود رشته های عصبی شود که می تواند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کند.

برخی از عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش دهند عبارتند از:

ژنتیک: ام اس به طور مستقیم به ارث نمی رسد، اما یک جزء ژنتیکی در این بیماری وجود دارد. افراد با سابقه خانوادگی ام اس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا سموم خاص، ممکن است خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهند.

جنسیت: ام اس در زنان شایع تر از مردان است.

سن: ام اس ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما معمولاً ابتدا بین 20 تا 40 سالگی ظاهر می شود.

در حالی که این عوامل ممکن است خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهند، توجه به این نکته مهم است که همه افرادی که در معرض خطر هستند به این بیماری مبتلا نمی شوند و برخی از افرادی که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند ممکن است همچنان به ام اس مبتلا شوند.

درمان بیماری ام اس

متاسفانه تاکنون هیچ درمان قطعی برای مولتیپل اسکلروزیس (MS) شناخته نشده است، اما چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم، کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس کمک کند. برخی از رایج ترین درمان های ام اس عبارتند از:

درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری (DMTs): این داروها می‌ توانند با کاهش التهاب و آسیب به سیستم عصبی مرکزی، پیشرفت ام‌ اس را کاهش دهند. انواع مختلفی از DMT موجود است و انتخاب دارو به علائم خاص و دوره بیماری فرد بستگی دارد.

استروئیدها: استروئیدها را می توان برای کاهش التهاب در طول عود یا تشدید MS استفاده کرد که می تواند به کاهش علائم کمک کند.

دارودرمانی: چندین دارو برای کمک به مدیریت علائم خاص ام اس، مانند اسپاسم عضلانی، مشکلات مثانه، و خستگی وجود دارد.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به بهبود قدرت، تعادل و هماهنگی کمک کند و به افراد مبتلا به ام اس کمک کند تا تحرک و استقلال خود را حفظ کنند.

کاردرمانی: کاردرمانی می تواند به افراد مبتلا به ام اس کمک کند تا روش های جدیدی را برای انجام کارهای روزمره و حفظ استقلال خود بیاموزند. متخصصان ما در بهترین کاردرمانی غرب تهران خدمات تخصصی توانبخشی ام اس را ارائه می دهند.

گفتار درمانی: گفتار درمانی می تواند به افراد مبتلا به ام اس کمک کند تا توانایی های گفتاری و ارتباطی خود را بهبود بخشند.

مشاوره و حمایت: گروه های مشاوره و حمایت می توانند به افراد مبتلا به ام اس کمک کنند تا با تأثیرات عاطفی و روانی این بیماری کنار بیایند.

فواید توانبخشی در بیماران ام اس

توانبخشی می تواند بخش مهمی از برنامه درمانی برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) باشد. توانبخشی بر کمک به افراد مبتلا به ام اس تمرکز دارد تا مهارت ها و توانایی های مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزمره و حفظ استقلال خود را توسعه یا حفظ کنند.

برخی از راه هایی که توانبخشی می تواند به افراد مبتلا به ام اس کمک کند عبارتند از:

ایجاد استراتژی هایی برای صرفه جویی در انرژی و مدیریت خستگی: خستگی یکی از علائم رایج ام اس است و می تواند انجام فعالیت های روزمره را دشوار کند. یک کاردرمانگر می‌تواند با شما برای ایجاد استراتژی‌هایی برای صرفه‌جویی در انرژی و مدیریت خستگی، مانند تقسیم وظایف به مراحل کوچک‌تر، استفاده از تجهیزات سازگار و استراحت‌های مکرر، همکاری کند.

بهبود تحرک و هماهنگی: ام اس می تواند بر تحرک و هماهنگی تأثیر بگذارد و انجام فعالیت هایی مانند پوشیدن لباس، آشپزی و رانندگی را دشوار کند. یک کاردرمانگر و فیزیوتراپیست می تواند با شما برای توسعه تمرینات و فعالیت هایی برای بهبود تحرک و هماهنگی شما همکاری کند و همچنین تجهیزات سازگاری مانند بریس یا واکر را توصیه کند.

رسیدگی به مشکلات شناختی و حافظه: ام اس همچنین می تواند بر عملکرد شناختی و حافظه تأثیر بگذارد و انجام کارهایی مانند مدیریت داروها یا پیگیری قرار ملاقات ها را دشوار کند. متخصصان توانبخشی در بهترین کاردرمانی سعادت آباد می‌تواند با بیماران همکاری کند تا استراتژی‌هایی را برای رسیدگی به این مسائل، ایجاد کنند.