اوتیسم چیست؟

اوتیسم که به عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیز شناخته می شود، یک اختلال عصبی رشدی است که بر ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار تأثیر می گذارد. این اختلال «طیف» نامیده می شود زیرا می تواند در طیف وسیعی از علائم و سطوح شدت ظاهر شود.

افراد مبتلا به اتیسم ممکن است در تعاملات اجتماعی از جمله برقراری تماس چشمی، تفسیر نشانه های اجتماعی و ابراز احساسات مشکل داشته باشند. همچنین ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند، علایق محدودی داشته باشند و حساسیت های حسی را تجربه کنند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است دارای ناتوانی های ذهنی یا یادگیری باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در برخی زمینه ها هوش بالاتر از حد متوسط داشته باشند.

اتیسم معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما برخی از افراد ممکن است تا بزرگسالی تشخیص داده نشوند. هیچ درمان شناخته شده ای برای اوتیسم وجود ندارد، اما مداخله زودهنگام و حمایت مداوم می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا به پتانسیل کامل خود دست یابند و زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

علائم اوتیسم چیست؟

علائم می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد. با این حال، برخی از علائم رایج عبارتند از:

مشکلات ارتباطی: افراد مبتلا به اتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی مانند حفظ تماس چشمی، درک کنایه یا شوخ طبعی یا استفاده از حالات مناسب صورت دچار مشکل شوند.

چالش‌ های تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای درک و پاسخ مناسب به نشانه‌های اجتماعی مشکل داشته باشند و ممکن است در دوست‌یابی یا شروع و حفظ مکالمات مشکل داشته باشند.

رفتارهای تکراری: افراد مبتلا به اتیسم ممکن است رفتارهای تکراری مانند دست زدن، تکان دادن یا چرخاندن اشیاء داشته باشند و ممکن است در سازگاری با تغییرات روتین یا محیط مشکل داشته باشند.

حساسیت های حسی: بسیاری از افراد مبتلا به اتیسم ممکن است دارای حساسیت های حسی از جمله حساسیت به نورهای روشن، صداهای بلند، بافت های خاص یا بوها باشند.

علایق محدود: افراد مبتلا به اتیسم ممکن است علایق شدید و خاصی داشته باشند و در شرکت در فعالیت ها یا موضوعات دیگر مشکل داشته باشند.

دلایل اوتیسم چیست؟

علت دقیق اوتیسم هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشد.

ژنتیک: مطالعات نشان داده است که اوتیسم یک اختلال بسیار ارثی است، به این معنی که می تواند از طریق خانواده ها منتقل شود. چندین ژن شناسایی شده است که ممکن است در ایجاد اتیسم نقش داشته باشد، اما هیچ ژن واحدی برای همه موارد این اختلال یافت نشده است.

عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم خاص، عفونت در دوران بارداری یا عوارض هنگام تولد نیز ممکن است خطر ابتلا به اتیسم را افزایش دهند. با این حال، نقش دقیقی که این عوامل در ایجاد اوتیسم دارند هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

رشد مغز: محققان تفاوت هایی را در ساختار و عملکرد مغز افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با افراد بدون این اختلال شناسایی کرده اند. این تفاوت ها ممکن است مربوط به ناهنجاری های رشد مغز در اوایل دوران کودکی باشد.

روشهای درمان اتیسم

هیچ درمان شناخته شده ای برای اوتیسم وجود ندارد، اما درمان ها و مداخلات زیادی وجود دارد که می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا به پتانسیل کامل خود دست یابند و زندگی کاملی داشته باشند.

درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌ها می‌شود، از جمله:

رفتار درمانی: این نوع درمان بر آموزش مهارت های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری از طریق فعالیت های ساختاریافته و تکراری تمرکز دارد.

گفتار درمانی: این نوع درمان می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند و استراتژی هایی برای بیان افکار و احساسات خود ایجاد کنند.

کاردرمانی: کاردرمانی می‌تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا مهارت‌ های مدیریت حساسیت‌ های حسی، بهبود هماهنگی و یادگیری مهارت‌ های زندگی روزمره را توسعه دهند.

دارو: در برخی موارد، ممکن است دارو برای کمک به مدیریت علائم اوتیسم مانند اضطراب، افسردگی یا بیش فعالی تجویز شود.

مداخلات آموزشی: برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای فردی فرد مبتلا به اوتیسم می تواند به رشد مهارت های تحصیلی، اجتماعی و زندگی او کمک کند.

توجه به این نکته ضروری است که درمان اوتیسم باید متناسب با نیازها و نقاط قوت هر فرد باشد. تشخیص زودهنگام و مداخله می تواند منجر به نتایج بهتری شود.

کاردرمانی اوتیسم 

کاردرمانی نوعی درمان است که به منظور کمک به افراد مبتلا به اتیسم برای توسعه مهارت های مورد نیاز برای مدیریت مستقل زندگی روزمره طراحی شده است. تمرکز کاردرمانی این است که به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا توانایی خود را در انجام وظایف روزمره از جمله مراقبت از خود، بازی و کار بهبود بخشند.

کاردرمانگران ما در بهترین کاردرمانی در غرب تهران با افراد مبتلا به اوتیسم کار می کنند تا زمینه های دشوار را شناسایی کرده و استراتژی هایی را برای مقابله با آن چالش ها ایجاد کنند. این ممکن است شامل آموزش مهارت های خودمراقبتی مانند لباس پوشیدن، آراستگی، و توالت رفتن، و همچنین توسعه استراتژی هایی برای مدیریت حساسیت های حسی و بهبود مهارت های اجتماعی باشد.

کاردرمانی برای اوتیسم همچنین ممکن است شامل استفاده از تجهیزات تخصصی یا سازگاری برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای انجام آسان‌تر وظایف روزانه باشد. به عنوان مثال، یک کاردرمانگر ممکن است استفاده از پتوها یا جلیقه‌های وزن‌دار را برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم توصیه کند که احساس زمین‌خوردگی و نظم بیشتری داشته باشند، یا ممکن است ظروف تطبیقی یا ابزارهای نوشتاری را برای کمک به مهارت‌های حرکتی ظریف پیشنهاد کنند.

هدف کاردرمانی اوتیسم این است که به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مهارت‌ها و اعتماد به نفس مورد نیاز خود را برای شرکت مستقل‌تر در فعالیت‌های زندگی روزمره و بهبود کیفیت کلی زندگی خود توسعه دهند.

بیشتر بخوانید : کاردرمانی کودکان در سعادت‌ آباد

گفتار درمانی اتیسم

گفتار درمانی نوعی درمان است که برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم در توسعه و بهبود مهارت های ارتباطی خود طراحی شده است. چالش های ارتباطی یکی از ویژگی های مشترک اوتیسم است و گفتار درمانی می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا توانایی خود را برای بیان خود، درک زبان و مشارکت در ارتباطات اجتماعی بهبود بخشند.

گفتار درمانگران ما در مرکز توانبخشی بهسا (بهترین مرکز توانبخشی در سعادت آباد) ، با افراد مبتلا به اوتیسم برای ارزیابی توانایی های ارتباطی آنها و ایجاد برنامه های درمانی شخصی کار می کنند. برنامه های درمانی ممکن است شامل طیف وسیعی از استراتژی ها و تکنیک ها برای مقابله با چالش های ارتباطی باشد، مانند:

بهبود مهارت های زبان بیانی: این ممکن است شامل کمک به افراد مبتلا به اوتیسم باشد تا توانایی استفاده از کلمات یا عبارات را برای بیان افکار و احساسات خود ایجاد کنند.

بهبود مهارت های زبانی پذیرا: این ممکن است شامل کمک به افراد مبتلا به اوتیسم در درک و تفسیر زبان گفتاری باشد.

بهبود مهارت‌ های ارتباط اجتماعی: این امر ممکن است شامل آموزش افراد مبتلا به اتیسم باشد که چگونه در مکالمه شرکت کنند، به نوبت رفتار کنند و نشانه‌های اجتماعی را درک کنند.

بهبود اختلالات صدای گفتار: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با اختلالات بیان یا صدای گفتار دست و پنجه نرم کنند و گفتار درمانی می تواند به آنها کمک کند توانایی خود را برای تولید گفتار واضح و قابل درک بهبود بخشند.

هدف گفتار درمانی اتیسم این است که به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مهارت های ارتباطی مورد نیاز خود را برای بیان موثر، درک و تفسیر زبان و مشارکت در ارتباطات اجتماعی توسعه دهند.